Oostenrijk : 1962 tot 1989
De vernieuwende denkbeelden in de psychiatrische zorg, zoals die onder meer ingang vonden in de St. Willibrordusstichting in Heiloo, kregen weerklank in het buitenland. Kardinaal König nodigde in naam van Caritas Wenen de Nederlandse provincie uit om de leiding op zich te nemen van een centrum voor de begeleiding van jonge psychiatrische patiënten naar een terugkeer in de maatschappij. De meesten van hen leden aan schizofrenie. De aanvankelijke opzet was dat de broeders er twee jaar zouden blijven, maar uiteindelijk bleven zij er tot 1989.
Ook de Zusters van Barmhartigheid droegen hun steentje bij; zij namen de zorg voor de vrouwelijke patiënten op zich.
Aanvankelijk was het centrum gevestigd in Lanzendorf, een plaatsje dichtbij Wenen. Later moest er worden verhuisd naar de Braungasse in Wenen. Er was minder ruimte en dat betekende het einde van de vrouwenafdeling en daarom keerden de meeste zusters naar Nederland terug.
Ook de Zusters van Barmhartigheid droegen hun steentje bij; zij namen de zorg voor de vrouwelijke patiënten op zich.
Aanvankelijk was het centrum gevestigd in Lanzendorf, een plaatsje dichtbij Wenen. Later moest er worden verhuisd naar de Braungasse in Wenen. Er was minder ruimte en dat betekende het einde van de vrouwenafdeling en daarom keerden de meeste zusters naar Nederland terug.
